Skąd się wzięła niezwykła czcionka niemieckich tablic rejestracyjnych?

Czcionka powstała dawno temu, jeszcze w latach 80., ale na swój debiut musiała poczekać niemal do połowy lat 90. FE-Schrift, czyli skrót od "Fälschungserschwerende Schrift", co można przetłumaczyć jako "czcionka utrudniająca fałszerstwo", jest jedną z najbardziej charakterystycznych na świecie, a jej sukces w Niemczech sprawił, że zaczęły po nią sięgać także inne kraje. Oto jej historia.

Podstawowe rozmiary tablic i ich wzór (białe tło, czarne napisy) nie różnią się w krajach UE dla zwykłych samochodów osobowych. W niektórych krajach UE tablice rejestracyjne muszą być wykonane z określonych materiałów i posiadać określone cechy, np. odblaskowość. Każdy kraj ma natomiast wolną rękę, jeśli chodzi o czcionkę napisów. Wyjątkowa czcionka, FE-Schrift, używana jest w Niemczech, ale nie było tak zawsze. 

Do połowy lat 90. niemieckie tablice uznawane były za takie, które można łatwo podrobić, zamieniając np. jedną literę na inną (P na R czy F na E). Wynikało to z prostego kroju czcionki DIN 1451. Korzystali z tego nie tylko złodzieje, ale też na przykład organizacje terrorystyczne używające samochodów do swoich akcji. 

Czcionka FE-Schrift została zaprojektowana na przełomie lat 70. i 80. XX wieku w Niemczech przez Karla Georga Hoefera z Niemieckiego Instytutu Badań Drogowych (Bundesanstalt für Straßenwesen - BASt) we współpracy z Uniwersytetem w Giessen. Jest ona bardzo prosta w odczycie, co nie jest bez znaczenia w dobie systemów monitorowania pojazdów (np. odcinkowych pomiarów prędkości czy stref czystego transportu), ale litery, ze względu na unikalne atrybuty, ciężko podrobić. 

Do tego dochodzi jej odporność na ścieranie oraz wyjątkowe właściwości odbijania światła, które pozwalają systemom monitoringu łatwo odczytać numery rejestracyjne nawet w niekorzystnych warunkach oświetleniowych. Wprowadzono ją w krajach związkowych dopiero w 1994 roku, także w odpowiedzi na dużą liczbę kradzieży samochodów, które szybko trafiały przez Polskę do krajów Europy Wschodniej - czasem właśnie dzięki podrobionym tablicom.

Na tablicy rejestracyjnej wszystkie znaki czcionki FE mają wysokość 75 mm. Szerokość liter wynosi 47,5 mm, a cyfr 44,5 mm. Jeżeli nie ma wystarczającej ilości miejsca na czcionkę średnią, można zastosować wąski wariant czcionki. W przypadku mniejszych tablic rejestracyjnych, np. stosowanych na motocyklach, stosowana jest wyłącznie czcionka średnia zmniejszona o wysokości znaków 49 mm, której litery (wyjątek: "I") mają szerokość 31 mm, a cyfry 29 mm.

Odporność czcionki na fałszerstwo oraz jej prostota i czytelność sprawiły, że zaczęto jej używać także w innych państwach, również poza Europę. Na Starym Kontynencie jest spotykana na Malcie i Bośni i Hercegowinie, Węgrzech (w nieco innym wariancie) natomiast poza Europą w Azerbejdżanie, Urugwaju czy krajach afrykańskich (Namibia, Tanzania czy Mozambik). Czcionka FE-Schrift dotarła też do Azji (Sri Lanka) oraz Ameryki Południowej (Urugwaj, Peru, Chile).

Nie zanosi się natomiast na to, by FE-Schrift miała trafić także na tablice pojazdów zarejestrowanych w Polsce.