Mercedes W116 - 40 lat klasy S
Jesień 1972 roku, salon samochodowy we Frankfurcie. Mercedes prezentuje nową generację flagowej limuzyny, a przy okazji - nowe jej imię. Od tej pory topowy model ze Stuttgartu będzie oficjalnie znany jako Klasa S.
Litera "S" towarzyszyła Mercedesom od czasów przedwojennych, ale po raz pierwszy stała się symbolem całej linii modelowej. W 1993 roku nomenklaturę poszerzono o inne samochody z gamy producenta: Klasę C, Klasę E oraz Klasę G.
Seria W 116 zastąpiła modele typoszeregu W 108/109. Początkowo oferowano ją w trzech wersjach: 280 S, 280 SE oraz 350 SE. Odmiany 280 S i 280 SE były napędzane 2,8-litrową jednostką R6 o oznaczeniu M 110, znaną z W 114. Model 350 SE wprawiał w ruch 3,5-litrowy silnik V8 (M 116). Kilka miesięcy po debiucie do oferty dołączył większy motor V8 o pojemności 4,5 litra (M 117).
W 1973 roku na rynku pojawiły się odmiany 450 SEL i 350 SEL z wydłużonym o 10 cm rozstawem osi (z 286,5 do 296,5 cm). Długość nadwozia wzrosła z 496 do 506 cm. Dodatkowe centymetry pozwoliły na zwiększenie ilości miejsca na nogi dla pasażerów tylnej kanapy. W 1974 roku wprowadzono także wersję 280 SEL.
W maju 1975 roku Mercedes-Benz zaprezentował model 450 SEL 6.9 - nowy okręt flagowy w gamie Klasy S. 6,9-litrowy silnik V8, opracowany na podstawie 6,3-litrowej jednostki z poprzednika, generował moc 210 kW (286 KM) i maksymalny moment obrotowy 549 Nm. Wyjątkowy komfort jazdy gwarantowało hydropneumatyczne tylne zawieszenie z układem samopoziomowania, dostępne po raz pierwszy w osobowym Mercedesie. Lista wyposażenia obejmowała również centralny zamek, klimatyzację i wycieraczki reflektorów. I choć 450 SEL 6.9 był ponad dwukrotnie droższy od wersji 350 SE, w ciągu 4,5 roku znalazł 7380 nabywców.
300 SD - diesel w klasie luksusowych limuzyn
W maju 1978 roku gama modelowa serii 116 poszerzyła się o kolejną wersję - 300 SD. Jej debiut stał się nie mniej spektakularny niż 450 SEL 6.9, mimo że oba modele znalazły się na przeciwnych krańcach oferty. Po raz pierwszy w historii samochodów tej klasy, klasa S napędzana była silnikiem wysokoprężnym. Pięciocylindrowa jednostka o pojemności 3 litrów, doskonale znana jako źródło napędu modelu 240 D 3.0 (59 kW/80 KM), po zaopatrzeniu w turbosprężarkę generowała moc 85 kW (115 KM).
Opracowanie tej niecodziennej wersji, dostępnej wyłącznie w USA i Kanadzie, stanowiło odpowiedź na zaostrzone normy zużycia paliwa w USA. Regulacje Corporate Average Fuel Economy, pomysł administracji prezydenta Cartera, wyznaczyły średnie zużycie paliwa dla całej gamy modeli danego producenta. Poprzez rozszerzenie oferty o wersje wysokoprężne możliwe było uzyskanie wyników poniżej ustawowego limitu.
Istotne osiągnięcia w dziedzinie bezpieczeństwa
W limuzynie W 116 po raz pierwszy zastosowano niezależne przednie zawieszenie z podwójnymi wahaczami i stabilizującymi drążkami skrętnymi, testowane wcześniej w prototypie C 111. Tylne zawieszenie oparte było na wahaczach wleczonych i odzwierciedlało konstrukcję stosowaną już z powodzeniem w modelach W 114/115 "Stroke Eight" oraz 350 SL (od 1971 roku).
Wraz z pierwszą generacją klasy S, Mercedes dokonał znaczącego postępu w dziedzinie bezpieczeństwa biernego. Zbiornik paliwa zamocowano nad tylną osią, zastosowano usztywnioną konstrukcję ramową dachu oraz wysokowytrzymałe wzmocnienia słupków i drzwi oraz miękkie okładziny deski rozdzielczej.
Specjalne deflektory wiatru na słupkach A pozwoliły na uzyskanie dobrej widoczności. Podczas deszczu odprowadzały one wodę, utrzymując boczne szyby w czystości. Zastosowano także narożne kierunkowskazy, dobrze widoczne nawet z boku, oraz szerokie tylne lampy. Ich żebrowany profil chronił przed zabrudzeniami.
Innowacyjny wówczas system zapobiegający blokowaniu kół podczas hamowania (ABS) oferowany był począwszy od jesieni 1978 roku. Opracowany we współpracy z Boschem, pozwalał zachować panowanie nad pojazdem nawet w sytuacji nagłego hamowania, poprawiając znacząco poziom aktywnego bezpieczeństwa.
Blisko pół miliona egzemplarzy Klasy S (W 116)
Następca pierwszej Klasy S - model W 126 - został zaprezentowany we wrześniu 1979 roku, podczas salonu samochodowego we Frankfurcie. Produkcję kolejnych wersji W 116 wygaszano pomiędzy kwietniem a wrześniem 1980 roku. Łącznie, wyprodukowano 473 035 egzemplarzy modelu. Ostatni poddany kontroli w Sindelfingen egzemplarz to 300 SD. Najbardziej popularny wariant - 280 SE - powstał w liczbie 150 593 szt. Dla porównania, 350 SEL wyprodukowano w liczbie 4 266 szt., a przeznaczony na rynek północnoamerykański 300 SD - 28 634 szt.
Warto odnotować, że Klasa S została nagrodzona europejskim tytułem Samochodu Roku 1974.
msob, źródło: Mercedes
